Çoban ve Oduncu Şiiri - Nurhan Göktürk

İki oğlancığız aynı köyde
Sarmış sarmalamışlar bizi,
Analarımız aynı zamanda
Kesmişler sütlerimizi.
Çobandım sarı kızların peşinde,
O oduncu oldu baltası belinde,
Türkülerle otlatırdım koyunları.
O ağıtlarla kanatırdı, ormanları.
Bir bahçeden diğerine,
Kovalardık kelebekleri.
Kanatlarından seyrederdik,
Alemin renklerini.
Sevdalarımızda sınır tanımadık
Aristo, Thales, Homeros'u sevdim.
O ülkesini.
Yollarımız ayrıldı ayrılacak,
Tek derdi bu ülke nasıl kalkınacak?
Ayrı ayrı kürsülerden boy verdik.
Meydanlarda haykırdık.
Onunkiler kaygılarını püskürdü.
Benimkiler susar düşünürdü.
Çok geçmedi onu! ! ! !
Bir kahvede taramışlar,
Cebindeki nottan beni tanımışlar.
İkimizde döndük köye.
O bir ambulansın içinde.
Göz yaşlarım sicim gibi yüreğimde.
İkimizde düşlerimizde yanıldık.
O yatıyor tasalarından arınmış, çayırlıkta.
Ben Aristo'yu anlatıyorum, koyunlara

Nurhan Göktürk

(2003/Antalya)