Bir gün dağda bir çoban,
Korkmuştu fırtınadan.
Sanki gök tepesine hışımla iniyordu,
Bu hengame, bu haşmet niyedir bilmiyordu.
Kar.. yağmur.. şimşek...
Neyin nesiydi, kim bilecek?
Düşünür, taşınır.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;