Bir çoban yaslanmış pınar dibinde
Çalar kavalını inceden ince
Gün batıp ovaya sürü inince
Kaval ağlar, çoban ağlar, göz ağlar.
Akşam olur, başlar yürek sızısı
Bu yalnızlık ona alın yazısı
Aştı sürü, görünmüyor kuzusu
Koyun ağlar, tepe ağlar, düz ağlar.
Karanlıkta ishak kuşu öttü mü
Yürek bir bir derdi dağa döktü mü
Hele bir de akla gurbet düştü mü
Ana ağlar, gelin ağlar, kız ağlar.
Çobanım ben, dağda bir divaneyim
Yok ki bir dost derdim ona dökeyim
Dertli kaval, söyle bana, ben neyim
Pınar ağlar, çimen ağlar, saz ağlar.
1985 – FRANSA
Hüseynî şarkı, beste Faruk ŞAHİN-86
Kayıt Tarihi : 21.10.2005 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık ÜSTAD.
TÜM YORUMLAR (3)