Çoban Mehmet Şiiri - Mehmet İler

Bizim köylü çoban Mehmet askerde.
Gözyaşıyla yazıyordu mektubu!
Haremine girmez arada perde;
Soramadı ninesinden yârini.

Çoban Mehmet aldı eline kalem;
Ninesine yazdı, bitmedi selam.
Karşı köyde ne var ne yok, ne âlem;
Dedi amma, soramadı yârini.

Karabaş ı, keçisini sordu da;
Mektubuyla borcunu da verdi de;
Avlusuna, hanesine girdi de;
Soramadı çoban Mehmet yârini.

Ninesine, kaç kuzumuz var dedi;
Sakın satman, peynir yapın tüm sütü.
Dolak taşta saklan bütün yoğurdu;
Dedi amma, soramadı yârini.

Gelirken mendile koymuş saçını.
Demişki Ayşesi: beklerim seni.
Mektubunda, imalı yaz selamı;
Dedi amma, soramadı yârini.

Emmisini, dayısını sordu hepsini;
Soramadı; Ayşe sinin doğum gününü.
Nezaman bacımın nişan_düğünü;
Sordu amma, soramadı yârini.

İsyan etti, yazamadı selamı!
Kırdı- attı elindeki kalemi.
Ayşe m bilse, şu çektiğim çilemi.
Dedi amma soramadı yârini.

Yirmi dört ay keder dolu günleri.
Ayşe m derdi bozulmadan dön geri.
Günler aylar çoban Mehmet seferi;
Hasret kaldı soramadı yârini.