Çoban Mehmet Şiiri - Abdullah Yaşar Erdoğan

Adı Mehmet’miş,
Mesleği çobanlık.
Anlattı, hüzünlü hüzünlü.
Dedi ki;
Elimde kavalım, sırtımda şalım.
Kendimce bende insanım.
Hor görüyorlar,
Çobandır diyorlar.
Adam olmaz, dağ adamı diyorlar.
Oysa, içimdeki sevgiyi bilmiyorlar.
Benim de bir gururum var,
Benim de bir kalbim.
Sevmesini bende bilirim.
Seviyorum koyunları, kuzuları.
Allah böyle yaratsaydı insanları.
Bak gör o zaman olanları,
Koyunlar hep aynı otlaktalar,
Hiç birbirini kıskanmazlar,
Biz insanlar öyle mi ya?
Dünyalık çıkar peşindeyiz.
Birbirimizi yemekteyiz.
Bırakın dünyayı,
Horlamayın kimseyi,
Biz çobanız diye,
İnsanlığı uzak görmeyin,
Bakın yüreğimizdeki sevgiye,
Herkese yeter be dostlar.