Çoban Kızım Şiiri - Halil Özbek

sana yağmurun hikayesini anlatmışmıydım çoban kızım
o incecik saçlarının kıvrımlarından
bir gümüş gibi dökülürdü damlalar
germiyan sokakta bir türkün vardı
ayaklarımızın taktaklayışı
yağmurla berhava toprağı
ah çoban kızım ah..

sen olmadan kaldırmayacağım başımı
yorgun otobüs pencerelerinden
sen olmadan koymacağım ismini
melül kayığımın
sen olmadan inmeyeceğim inzivaya
çekildiğim maltepeden
rüzgar beni tokatlasada

alestadır gözlerim
kaybolmuş mavi derinliklerde
saçlarımda ağardı
dizlerimde titriyor
nerdesin be çoban kızım nerdesin..