Çoban Kızı Şiiri - Suleyman Coskun

Coşkulu bir mayıs sabahıydı
İlkbaharın aşk iksirini sunduğu
Sevgi tohumları ile kâinatı sardığı
Sevgilileri gözlerden kalbe bağladığı gün
Kır çiçekleri şevkle bir başka kokuyor
Bütün tabiat hoş bir tebessümle
İşte asrın aşkı bu diyordu
Seni böyle bir ilkbahar sabahında
Düşler vadisinde görüp sevdim
Al yanaklı çoban kızı
Bugün elli birinci yıl dönümüm
Dolu dolu doyasıya yaşadığımız
Mutlu yarım asrın sonrası
Boynu bükük geldim mabedimize
Seni sordular kır çiçekleri
Seni sordular kuşlar kelebekler
Boğazım düğümlendi söyleyemedim
Hüznümden gözyaşımdan anladılar
Kıyamet koptu o an onlarda ağladılar
Ah seni benden alan o kara toprak
Bağrına kara kara taşlar bassın
Sevgiden sevgiliden mahrum
Izdıraplar içinde kalsın
Bekle beni çoban kızı bir gün bende geleceğim
Mahşerde herkes affını isterken
Ben tanrıdan yalnızca seni
Vuslatımı aşkımı dileyeceğim
Bekle beni çoban kızı
Bekle beni ruhumun yıldızı
Seni mahşerde bile çok seveceğim
Özlemle hasretle gıdığından öpeceğim
Bekle beni