Çoban Kızı Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Şu sarışın kız vardı ya hani
Ak benizli,
Al yanaklı,
Menekşeydi gözleri;
Bakışlarına doyamaz,
Gözlerimi alamazdım,
İsterdim
Tadamazdım.

O düştü aklıma birden işte,
Neden,
Bilmiyorum.

Kocaya verdiler çocuk yaşta,
Bir oğlu, iki kızı mı var dediler ne,
İşte o hani.

Delirmiş dediler bir keresinde,
İnanmadım tımarhaneye gitmiş dediler de,
Çünkü
Beni sevmeyecek kadar akıllıydı;
Duygularını ele vermezdi hiç
Uyanıktı hani,
Uyanıktı.

Görmek için koyun sürüsünü gözlerdim her sabah,
Dedesi, nenesi ve o;
Seherin ilk ışığı vurduğunda perçemine
‘Güneşim doğdu’ derdim,
Islık çalardım hafiften,
Bakardı;
Konuşmazdı çok hani,
Dedesi vardı.

Tütün dürerdi kocamış parmaklarıyla ihtiyar,
Hemen kibrit çakardım,
‘İçer misin oğlum’ diye sorardı bazen,
‘Olur mu? Parasını el, dumanını yel alır’ derdim,
Başını sallardı,
‘Aferin, aferin.’

Gülerdi yaşmağının altından menekşe gözlüm,
Sözde görmezdim;
Kahretsin
Çobanmış bir zamanlar bizim kapıda,
Kızına gönül veremezdim.

Şimdi mutlu diyorlar,
Hacca mı gitmiş ne;
Mutluymuş sevindim.

Bir sarı kız vardı ya hani şu bizim,
Al yanaklı, gül yüzlü,
Hah işte o,
Menekşe gözlü.

22.Ağustos.2009 17.15