ÇOBAN DEDiLER Şiiri - Binali Kılıç

Bir zamanlar on beşinde kız idik
Kaşı, gözü kara civan dediler
Allar giyer bar başını çekerdik
Bu kızlar da, nasıl yaman dediler

Yemlik kenger ile karnın doyur da
Koşarak yürüdük kırda bayırda
Gül topladık çimenlikte çayırda
İmrenip bakanlar civan dediler

Bir elbise giysek bayram olurdu
Bayramdan bayrama seyran olurdu
Bizi gören gençler hayran olurdu
Bu can bu uğurda kurban dediler

Gelin olduk el evinde göründük
Yazma örttük yaşmaklara büründük
Akıllandık delilikten arındık
Önce başımızda duman dediler

Yavaş, yavaş olduk ana, kaynana
Bir de torunları dizdik yan yana
Bir anda yaşlılık girdi meydana
Ne çabuk geçermiş zaman dediler

Binali der, azaldıkça azaldık
Gerçekler tükendi hayale daldık
Şimdi de bir köyde sekiz dul kaldık
Köyün kazlarına çoban dediler