Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yaz ortasında soğuk su ile ödüllendirdi büyük Şair.
Dünyanın en güzel şiiri !
Dünyanın en güzel şiiri !
Kral şiirdir. O kadar!
Şiirin tamamı olmalı bence.
hepimiz arabız..hepimiz naci..
çrşı..
Dostlarım,
Dostlarım benim...
Şiir dostu siz insanlar..Şairler.....İnsanlar.....
Rambo, Barbie değil,,,
Edebiyatta ne maço ne dua
Ne bebek ne vahiy ne para
Ne aşılanma ne mafya
Ne de mükemmeli değil…
Sanatta insan arıyorum.
Nadir Sayin
OLUMLU PROTESTOYADEVAM:
*YAŞASIN insan peşinde koşan ADALETE!
**HAK verilmez… HAK yenilir ve YAŞANIR…
***YAŞASIN HAK peşinde koşup YORULMAYANLARA…
haksızlık üzerine özlü sözler..gelin hele gelin..
12 Ağustos 2009 22:29 Düzenle Sil
Dizlerimin üzerinde yaşamaktansa ayaklarımın üstünde ölmeyi tercih ederim.
Che Guevera
Adalet güzeldir. Fakat devlet büyüklerinde olsa daha güzeldir.
Hadis-İ Şerif
Adaleti çiğneyen devlet adamlarını cezalandırmayan milletler çökmek zorundadır.
Hadis-İ Şerif
Bir saat adaletle hükmetmek, bir sene ibadet etmekten daha hayırlıdır.
Hadis-İ Şerif
İyi olmak kolaydır, zor olan adil olmak.
Victor Hugo
Bir insan sahip olabileceği en büyük erdem 'adalet vasfı'na sahip olmasıdır.
Ali Bulaç
Adalet, tanımlanmamıştır, “taşın tam gediğine konulması”dır, yani “her şeyin yerli yerine konulması”, “her hak sahibine hakkının verilmesi”dir.
Ali Bulaç
Adalet bir kutup yıldızı gibi yerinde durur. geri kalan herşey onun etrafında döner.
Konficyus
Medeniyetin temel unsurları adalet ve ahlaktır. Bunlar zayıfladıkça medeniyet çürür.
Hakan Yıldız
Adaletsizliği, adaletle yıkmak gerekir.
Mahatma Gandhi
Sevginin kurduğu devleti adalet devam ettirir.
Farabi
Adalet nerede hesap sorarsa, merhamet orada haklarını kaybeder.
George Duhamel
Haksızlığa sapıp bütün insanların seni izlemeleri yerine, adaletli davranıp tek başına kalmak daha iyidir.
Mahatma Gandhi
Suçludan öç almak adalet, onu bağışlamaksa fazilettir.
Cami
Adaletin olmadığı yerde ahlak da yoktur.
Montaigne
Adalet güzeldir, emirler de olursa daha da güzel olur.
Hz. Muhammed
Adalet gücü bağımsız olmayan bir milletin, devlet halinde varlığı kabul olunmaz.
M. Kemal Atatürk
İnsan dünyada bir Hak'dan, bir de haksız olmaktan korkmalıdır.
A. Hamdi Tanpınar
Acımak adaletin şanındandır, bunu yalnızca zorbalar acımasızca kullanırlar.
Shakespare
Adalet ancak gerçekten, saadet ancak adaletten doğabilir.
Emile Zola
Bir kişiye karşı yapılmış haksızlık, bütün insanlığa karşı yapılmış haksızlık demektir.
Emile Zola
Bir sırrı saklayarak adalete zarar vermektense, adalet uğruna zarar görmeyi tercih ederim.
Beethoven
Her fert istediğini düşünmek, istediğine inanmak, kendine mahsus siyasi bir fikre sahip olmak, seçtiği bir dinin icaplarını yapmak veya yapmamak hak ve hürriyetine sahiptir. Kimsenin fikrine ve vicdanına hakim olunamaz.
M. Kemal Atatürk
Bir insan, hakları için değil çıkarları için daha büyük bir savaş verir.
Napoleon Bonaparte
Adalet, milletlerin ekmeğidir; milletler daima adalete acıkırlar.
Herakleitos
Haklıların mahkum edildiği bir ülkede, bütün doğruların yeri cezaevidir.
Henry David Thoreau
Haksızlığın karşısında susan dilsiz şeytandır.
Hz. Muhammed
Bu şiir ile ilgili 62 tane yorum bulunmakta