Çoban Çeşmesi Şiiri - Hüseyin Turhal

Taşın bağrından sızar, akar billur su,
Yolcuya, yorguna olur bir teselli.
Sanki bir destandır onun bu öyküsü,
Derin bir sır saklar Çoban Çeşmesi.

Dört yanını sardı yabanın otu,
Geceleri dinler yıldızın yurdunu.
Çobanın sesidir onun tek notu,
Dağların gurbeti Çoban Çeşmesi.

Ne bekler ne ister fani dünyadan,
Gönlü hep sadıktır eski dostuna.
Geçmişten bir seda taşır her yandan,
Bakmaz o dünyaya Çoban Çeşmesi.

Kimi zaman ağıt, kimi de neşe,
Akıtır derdini taştan olana.
Diz çöker başında her gelen kişi,
Su içen her cana Çoban Çeşmesi.

Ey çoban çeşmesi, gönlümün yari,
Sana dert yanmaya geldim bu akşam.
Dinle bu TURHAL’ın yanan efkârı,
Aşkın pınarından Çoban Çeşmesi.