Bir gizli hüzünle, ırmağa akar,
Aheste aheste, çoban çeşmesi.
Gören sanır mahkûm, cellâda bakar,
Bir açık kafeste, çoban çeşmesi.
Sarmış etrafını, kara çalılar,
Bulmuş yatağını, telaşla çağlar,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
