Bir yayla koynunda çoban çadırı
Güneşin gölgesi arkaca vurmuş
Çadırın beyazı cezbetmiş kırı
Bir renk armonisi akşamı sormuş...
Çobanın tasası kaybolan kuzu
O yüzden terk etmiş ovayı düzü
Güneşin dağlara dönmüşken yüzü
Renkler desen desen yere oturmuş...
Koyunun kuzusu ardından gider
Sanmayın çobanı yurdundan gider
Çok yürek sevdanın derdinden gider
Giden gelenleri bu sırla sarmuş..
Kayıt Tarihi : 8.7.2012 04:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!