Çoban b) Yeğe Şişek Şiiri - İbrahim Çelikli

babıcımı baş altıma gelcek yere godum,
üsdüne kepeneğin alt yanı beceğ etdim
sivri sinek yok bek emme
guşun gafasını ganadının altına sokduğu gibi
gartal ganadı üst yannı yıkdım

narasın dünekdeki guş gadar
zabbah da “oldum oluyon” deyo
Ildız Depesinin başındakı ıldız
bi ğörünüyo, bi gayboluyo
lker miymiş ne hanı Goç Dayı
zaman zaman ona bakarımış da
yağışın ne zaman nası olcanı deyviri ya
yesirikene İnkilizden örenmiş
işde o ıldız
kimi de çoban ıldızı der ya
bana galısa da makbul olan bu, neye derseniz
ne zaman gövyüzünde bu ıldız temtek galdı
goyun yattığı yerden söykelmeye başlar
yani çobana “vahtına hazır ol” demek”
ala ğeçi, dadandı karamık sıyırmaya
zili gıldırdadıkçana,
goyunnar yavaş-yavaş sökün etdi
Galabakdan söykeltdim, Gayaca Ağıla
üğül-üğül üğündü kendi kendine
aralaşannarı gocağöpek gıvratdı getirdi
gara eşşek beni takip ediyo
fazla ıralaşmayo
matırayı başıma dikdim,
zabahın guru ayazında
bakdım ön yannı baya aralaşdı
basdırıvıdım ön yanı gırıldı
-gartal ganadı -
bi ucu taa Yenisuya
peşlerinden bile ğetmedim valla
ayazdan buydukça ayaklarımı
karnıma kadak çekmişiyin zati
kösüldüğüm yerden bi ğözel seyretdim,
valla seyrine doyulmayo
aşşada almalıklara erkenden gelenner var
zabahın zeherinde bu manyak kim ki
haralda burda yatmış döyüs
akdoncak,
demeye galmadı,
“ne! ”

ulen bi bakdım, Şaban Emminin yeğe
gök-gözlü bi şişeği varıdı
valla-billa o
anası topallayınca, seyikletmiş de
anasıynan evde galınca ele gelmiş
arbışmaya alışmış, çelenlere
Alla(h) p da belanı versin
yantırılamış getmiş taa
Gayacaağıl da geçi ğibi arbışmış ağaca
“hinci bi ğören olcak”

canım curkuldayınca barabar
tam da çomaç alayın deye azzık çıkımı aşdıydım
yalap-şalap yerimden sıçıradığım gibi
valla çalıların üsdünden bile hoplayalak
bi solukda inividim aşşa
ordan gatan edividim öğüme
etişdiğim yerde endirdim sırtına
olmadı fıcılattım zopayı,

lafın birini ğor, birine ğeçerin
valla goyunukana goyun bile
suçunu biliyo
emme Lelek Boladı adamın yüzüne baka baka
“yemin-billah” ediyo yüzü gızarmayo,
ar perdesi çatlamış bizimolan herifin,
taha sıra ona ğelmeden
üst ayağa gakıyo
“n’oldum-öldüm”
“-ben ordan geşmedim,
yedirmedim,
ben girmedim,
kimseyi ğörmedim”
yemin-billah
valla-talla
anam avradım olsun
üşden dokuza şart ossun
“-len olum o yana ğedenneri deyvidin ya”
“-yedirdiğini görmedim”
“-madem ordan geşmedin de
ordan geçenneri nerden biliyon”
“-ben öte yandan dolandım”
herif yalan aramaya ele mi ğedçek
sırf dubara

neyise
senin yeğe goyun
benim öte yandan geldiğimi
görünce barabar
seninki yes etdi
ters yana gaşdı
emme eyi de zopa yedi
valla ömrümce öyle bi dayak atmadım
mala maşata
Mırı Şaban’na öykemi
yeğe şişekden çıkardım
neye dersen bizim oğlanda gızı var ya
bu guzu seşmeye,
gece örümesine
gatınç nöbetine
duzlamaya
ağıl yapmaya, kürümeye
havız ilaşlamaya,
çelerme aşısına gedmez
eyi valla,
bedafa eşeğe binmek gözel oluyo,
terslenmeye gaksam
bobam yüzüme bakıp duruyo,
yetmez bi de yeğe şişek
öyle olmaz böyle olur

neyise;
ordan gakdım-dutdum Pöfrengin
depesine atdım kepeneği
susayan, akışdı ğeldi Yenisuyun hatılına
ötekinner demişsin yayıla-yayıla
Şaban Emmi’nin yeğe şişek!
höyle az ötem de
gözümün içine içine bakıyo
gapba-malı
“Alla(hı) n bi mahluku” bi de canım sıkıldı
içim sızladı ki
a gapberif, kösülüp durcağna
sürüyün başına varsan ya
eve varınca tavandan bi “deve çanı” endirdim
dilini bireş kısdım lonnng lon
Şaban Emminin yeğeye dakdım
bi zıyana arbışdı mıydı,
deragap habarım oludu

DİPNOT

kartal kanadı:KATKILARINIZI BEKLİYORUM
BENCE DİĞER ANLAMI DA KEPENEĞİN BİR BECEĞİNE YATARAK DİĞERİNİ ÜSTÜNE ÖRTMEK

YEĞE: ziyankar, ziyana girmeye meyilli
kartal kanadı: geniş bir yay çizen pozisyon, burada balli bir yolakta akışmaktan ya da bir notdadan ilerlemekten ziyade öndekilerin aynı hizada yayılarak otlatmak kastediliyor.
yantırılamak: yanlayıp gitmek, aykırısına, tersine gitmek
yalap-şap: anında, çarçabuk