Çoban Ayşa Şiiri - Nazan İzmirli

ne dert
bildi
ne tasa
hiç bir şey yok çantasında
bir parça somundan başka
onun adı çoban Ayşa.

yüzü gün karası
elleri mayın tarlası
özgürce çıkan sesinde
kesik kesik
bir ürkeklik saklı.
en parlağından
zeytin gözler de
takıldım kaldım
saatlerce.

dinlenmek için uzandığı
dev bir çınarın
güven veren gölgesine
usulca sokuldum bende.
hava çok sıcak değil mi? dedim.
olsunnnn, ırmağın suyu hiç kesilmez,
çınarın gölgesinde rüzgar hiç bitmez dedi.
bu sohbet hoşuma gidecekti belli.

ne yaparsın, ne edersin
nasıl geçirirsin günü bu otlakta
otlak deme...!
burası can
burası hayat
doyulmaz buralara.
gün, gecenin koynunda
soluduğunda,
gevenleri koyarım başıma
hayal ederim, gelinciklerin
papatyaların,çağıl çağıl suların
ninnisini beklemeyi.

akşam dan bahsetti, çoban Ayşa
koca bir gün bitiyormuydu ne.!
asla sevemediğim,
henüz vazgeçemediğim,
saat;
kalk gonklarını çalmıştı tutkuma.
ırmakta oluşan şelalelerin coşkusu
gitme kal diyordu,
omuzlarıma
ayaklarıma
herşeyden önce
ruhuma.

ani bir hareketle
toplamaya başladım
anlamsız gelen bir çok malzemeyi.

oysa bir somunla sürüyordu hayat
besbelli.

nereye..? diye sordu çoban Ayşa
dönmek zorundayım,yolum çok uzun
iki tekerlekle beş saatte varırım
dedim, üzgün ve telaşla.

istermisin yer değiştirelim
birkaç gün sen ben ol, ben de sen
diye sordum.
hiç düşünmeden
gülümsedi bıyıklanmış dudakları,
al al oldu kara yanakları,
yoooooo olmaz dedi, kaygılı bir ses,
sen kal....birlikte kalalım....ama...

beni bu cennetten
o cehenneme yollama................! ! ! !

bir gün,bir gün çoban Ayşa olmak
istiyorum.....geri dönmeden............

her gidişin,dönüşünde
burgu burgu olan
ruhum
erişir mi Ayşa gibi
cennete.............! ! ! ! !
cennete............! ! ! ! ! !
cennete.........! ! ! ! ! ! ! ! !

11.05.2006-ant-gebiz-çoban Ayşa-