Kavalını alıp ağaç altında,
Keyif çatarsın.
Sürü kaybolup gidince,
Naralar atarsın.
İnlemek ağlamak yok.
Hey çoban!
Dinle beni biraz;
Sen kaç kuruşa kendini,
Kendine satarsın?
(Hepimiz kendi kendimizin çobanı değil miyiz?
Nedir bu zulüm,bu keder... nefise esaret?)
Kayıt Tarihi : 27.6.2006 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!