Çoban Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Bir çoban sırtında aba ve elinde sopası,
Yorgun kavalını tutuyor,
Gönlünde nerelerin havası.
Tepelere dağıtmış, kuzuları, koyunları,
Seyre dalmış, dağları, otları, bulutları.
Süzüyor ufukları.
Bir pilot delerken bulutları,
Ve silah fabrikaları,
Bombalar doldururken, uçakları,
Yeni sağılmış yarım süt kovası.

Kuzular,
İnce ayakları, toynakları,
Yere ilk kez dokunmuş,
Süt kokan ağızları,
Sürmeli gözleri,
Ah şu kuzuların koşması,
Çobanın tepelerde dünyası,
Ne kadar tepe varsa,
Hepsinin ardında hülyası.

Bir çoban kalmış dağlar içinde,
Ah herkesin dünyası.
Kavalından fışkırırken notalar,
Kuzular mutlulukla koşmada,
Kaval sesinde koyunların kulağı.
Ciğerleri tekrar tekrar doluyor,
Bütün hayalleri aşarken çobanın havası.