Bir dağ köyünün çobanıydı
Koruması gereken çocukları koyunlarıydı.
En yakın arkadaşları köpekleriydi.
Bu onun kaderiydi.
Kavalıyla yanık yanık türküler söylerdi
Dağı,taşı inletirdi.
Bazen yatardı çocuklarının arasında
Bazen de bir ağaç kavuğunda.
' Bu şiirimi Tüm Çobanlara Adıyorum'
(Karabük)
Hakan KulKayıt Tarihi : 14.2.2010 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!