Çoban! Şiiri - Yaşar Kılıç

Hayal kurmuş bir çoban, yürekte sevdası var
Bastığı toprakların, gittiği o dağında
Ne gitigi bir diyar, nede seven biri var
Dertli çalıyor kaval, çatlamış dudağında

Sürü bir yumak olmuş, çoban da arasında
Bulutlar yere inmiş, dolu şimşek çakıyor
Bir kaç koyun kuzu var, kayalar arkasında
Islanmış garip çoban, titreyerek çıkıyor

Yollukta ekmeğine,ıslak ıslak bakıyor
Biraz sermiş taşlara, birazı da kuşlara
Pınarın soğuk suyu, çoşkusuyla akıyor
Üstü başı ıslanmış,açmış sarmış taşlara

Geceler haram olmuş, rengi benzide solmuş
Ne halini soran var nedir diyen bu çıban
Yarı ıslak geziyor, eli yüzü buz olmuş
Sancısı var içinde, hasta garip bir çoban

Dağlarda ki yaylada, yine o tek başına
Cılız bir yolun başı, garip bir mezar taşı
Yıldız gibi dağılmış, sürü dağın döşüne
Ne geçen yolcusu var, nede bir can yoldaşı

Yama dağın eteği,Kör kapılı dağ evi
Üstünde ki mertegi, dökülmüş avlusuna
Ne eski kozu kalmış, nede bir çoban evi
Bulanık bir çay akar, suyu dönmüş yosuna

Parçalı Bulutlu Şiirler