Çoban Şiiri - Ümit Fatma Uçar

İlete düşer padişah
Telallar dolaştırır dağ taş
İyileşecek bulunursa
Mesudun giydiği fanilya
Bir çoban görürler dağda
Esinle türkülerde
Sırtında azık
Yüzünde bahar
Sevinir telallar
Koşarlar ardından
bağırırlar avaz avaz
Çoban döner şaşar,
Korkar kaçar
-Hey ak koyuna türkü çığıran
Dağlara taşlara coşan
Mesut musun dur biraz
Sarayımda yas var
mesutsan söyle
-Mekanım yaylalar dağlar
Eser coşar taşarım
Ömrümden gün kaçar
Mesut yaşarım
Niye ki bu sual
-İletten kurtulmaya
Mesudun padişahıma
Fanilası farz
-Mesudum
Vadiler sular otlar çiçekler
Koyunlar kuzular benim
Gezer söyler severim
Pek güzel yaşarım
Kusura kalmayın ama
hiç olmadı fanilam
-Eyvah
Bulduk bir mesut
Onun da fanilası yokmuş