Çoban Şiiri - Hepimiz Sanalız

Kimdir, gerçekte büyük çoban
Sürüyü suya getiren mi.
Şairlerden sorulamayanları peygambere soran da kimdi.

Yoksa suyu getiren mi ona rüyasında.
Kime bakar çoban unutmak için geceyi
Düşünde gördüğü gerçeği kime anlatır
Kardeşi kurt olanın ırmağa düşmez gölgesi.
Bu yüzden ağaçlar sevmez onları

Sürü sürü gelir melekler kulağı sesi ekler ona
Bir dolunay vakti buluttan yapılma merdivenle
Aşağıya iner çıkarak.

Hatırası hiç olmamış o günü kurmayı bilmeden
Bir delil zamanına veli biriktirir kutsal uluma
Orman adını bilmez onların ama dağlardan dinlemiştir hikayesini.
Çakmak taşı kayalar sararmış dikenler batar ulu orta Gündüzün böğrüne
uykusunu uyurken o gecenin içinde.

Sanmayı uyuşturan bütündür aklına
Gövdesi belli belirsiz bir yayla kararır
Canı sıkkın tüm vadilerin.
Unutulmuşu dişlerinin arasında ezer yavaş yavaş.

Zannedilir ki ağlar çobanlar
Kurt ağlar ve köpek kederlidir
Çobanlar dinler kınalı taşları.