Çoban Şiiri - Resul Civcik

ÇOBAN

Keçiyi koyunu önüne katıp
Yüzlerce davarı yayıyor Çoban
Yorulmak bilmeden terini atıp
Gün aşırı adet sayıyor Çoban

Sıcaktan bunalır bulamaz sedir
Heybede carası elması bodur
Kangalla dost olur yoldaşı odur
Eşeğe sırtını dayıyor Çoban

Kuşlar türkü söyler dereler çağlar
Gara çaydanlıkda demlenir çaylar
Sesine ses verir mor yüce dağlar
Kavalı öttürüp yayıyor Çoban

Dere tepe demez gezer ovayı
Rahat oda evi görmez yuvayı
Gara lastik giyer eder duâ yı
Şeytanı nefsini bayıyor Çoban

Zifiri karanlık sessizlik boğar
Yıldızlar yoldaşı gece ay doğar
Ötüşünce kuşlar tan yeri ağar
Sürüyü doyurup uyuyor Çoban

Peygamber mesleği nasip olmuştur
Kendini doğada dağda bulmuştur
Ayağına diken sular dolmuşdur
Kar kış ayazlar da buyuyor Çoban

Doyunca koyunlar bicikler şişer
Koşana koşulur helkiler taşar
Bir gör curcunayı kuzular coşar
Resuli övğünü duyuyor Çoban
....................19.04.2018
Resul Civcik"Ozan Resuli"Ayrancı/Karaman