Yel bırakmayan abanı arkandan topladın mı.
Ki kuşatır ıssızlığı, ki rüzgarlı olur buralar.
Şaban ile temcidi, konuk sayardın sen.
Atana itaat et sen sen ol, kahramanım.
Giy sen abanı, toyluğa itimat etme.
İşi rüzgarı ters geçer ıssızlığın.
Şahine benzer, kuzguna evladı...
Köy yerinin çobanıydın, inatçılıkta biriciktin,
Herkes abanı bilirdi işaretinden.
Nasıl süratle gönülden çıkardın, yaramazlık ederek,
Atanı ananı üzdüğün eyyamları!
Kayıt Tarihi : 23.5.2022 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!