Club 27 Şiiri - Muhammet Özeren

sokak lambalarım öldü bowie
küf kokulu sokaklarındaydın çocukların
sevgilim öldü curtis
love will tear us apart.
kırmızı neonlu kerhaneler ginsberg
sabahın arifesinde annesine sığındı.
sevgililer sevişti vivaldi
şarabın koyu hüznünde,vişne çürüğü.
sistemimden atamıyorum burroughs
söyle endorfin damıtılabilir mi ?
yoldayız,yollardayız,yolcuyuz kerouac
new orleans caz,son durağı siyahların tıs tıs bam.
karanlık mecmualar, garlar boş waits
notaların süzülürken gitarına, çıkar çantanda taşıdığın kadını, jim beam'i ve gözyaşını.
uluların arkasına saklanma cassady
devam et araba hırsızlığına, arka koltuğu tırmalar poetikan.
şehri deşmem gerek brautigan
gökdelenlerden oturmayalıyım mevlânın kucağına.
sevgililer ayrılıyor yoko
tanıdık geldimi sana, küt saçlı çocukların dağılması.
ah geçmeyen zaman armstrong
nasıl anlatsam saksafonun zehirle gecelere panzehir.
biliyorum anne
içinde bana karşı bir gram sevgi yok
seni de az çok anlıyorum görkemli mcCandless
Amerikaya pandik atıp terk edilmiş bir fairbanks belediye otobüsünde içinde güneşe gülümseyip gitmeyi.
çok garip adamsın L.cohen
sesin aşk ve nefret arasın da bırakıyor hislerimi.
bilemiyorum baba
içinde bana karşı gram sevgi var mı ?
hey morrison
iki çizgi kokain istersen saçlarımızı yıkadıktan sonra çullanabiliriz.
neyse ne joplin
woodstock da vanların içinde sevişen hippileri müziksiz bıraktın.
az kalsın unutuyordum seni hendrix
tınısı vururken sesinin, gri gökyüzü akşamlarında öpebilir miyim sevgili mi ?
sende korkaksın elvis
bu yüzden sevgililer tutuşamaz ateşte el ele.
sabah bulantılarını akşam konserlerinde kusan Amy.
her kadın senin kadar çetrefilli olsa ne matrak olur new york city.
bıktım artık cave.
küf kokulu sokak cennetleriyle çocuklarım misket oynar.
kimse arkanda bıraktığından söz etmez ama cobain.
sen yenilmiş ölümlerin sığıntı mezarısın.

Muhammet Özeren.