nenem öldüğünde
beyaz bez bağladılar çenesine,neden bilmem
yanağı al dudağı mordu anlamadım
insan neden ölür ki" dedim"
yaşlanınca ölür dedi anam
bir de damdan düşersen bir de sıtma olursan.
beyaz bezi sevmezdim o günden beri işte
ta ki beyaz bez sallayarak evden çıkana kadar
beyaz bez sallayarak hasta taşıyan anamı görene kadar.
ölmezmişiz beyaz bez sallarsak
vurmazlarmış bizi.
beyaz bezimiz kalmadı evde
hepsi kana bulandı öğretmenim etme
döndüğünde ölmüş olurum belki
tut elimi tebeşir sallayalım o da beyazdır
yaşlanmadım ben daha öğretmenim gitme.
ya da beyaz güvercin getir gelirken
belki sizin oralarda güvercinlere inananlar da vardır
öğretmenim benden ve güvercinden vaz geçme...
Kayıt Tarihi : 14.12.2015 15:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!