Çizmemde Kan Sesleri Şiiri - Şükrü Özmen

her ölü
ince bir güz yaprağıdır
sararınca kıyamet kızıllığı

kara alınların arazisinde
yeşerince günah beyazlığı

her düşünüş
bir paradokstan gebe
her içleniş bir suça
her yakarış bir umuda delil
söylem diyesi geliyor insanın buna
eylem diyesi de

gür kanatlarında
cenin büyüten sebep
gergin
dirençli
cesur ordusu
yalnız kalmanın
sen
ahını unutma
yaz bir kenara
yaz bitince inlemek üzre

not al:
bulutlar sesten azad edilecek
çiğdemler
vakur bir başkaldırışla
toprağa direndiğinde

aşka
oradan günaha
tövbeye
ve tazmine yeltensin
ay ışığı

ah ay ışığı
sensin o bütün lambaları
aslından utandıran
sensin esriten
eskiliğimizi

dirilten haylayan sensin
O’nun elisin
kalbimizde ki şaplak

bir diyarı
boydan boya geçmeliyiz artık
yoldaşlar
kanla dolu çizmelerle
gırtlağımızdan
kan püskürene dek
bağırmalıyız
aşk sen beni vurdun
ben sende durdum
ya kahret beni
ya da mümkün ol

bir anlamı üstten
ve alttan
ve her yönden
kesitlediğimiz
gençlik günlerinin hatrına

ha çizmede
ha damarda
kan
bizdeyken bizimdir
günlerinin hatrına

pıhtılaşmadan dayanın yoldaşlar
bir diyarı boydan boya geçmeliyiz
yoksa küser
kırgın ikindilerde
çınaraltlarında
buluştuğumuz sevgililer
yoksa köser
basayev ve şamil
che ve Fidel

buruşur hayalarımız
hayatlarımız jilet kalsa da

8 Ağustos 2008