Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
güzel çalışmanızı kutluyorum .yüreğinize sağlık..
Belki dizelerin bununla alakası yok ama aklıma''Düşman çizmeleri çiğnenmesin diye bu topraklar,canlarını verenler,kanlarını su gibi akıtanlar''geldi okurken.Ve şimdi düşmanca çiğnenmek istenen ''O topraklar''...
Yazık ki ne yazık...
Kutlarım şair,çok güzel dizelerdi.
anlamlı akıcı ve nefisdi zevkle okudum dost kutlarım
Çizmeler... bazen gelecekteki mutluluklara, bazen mutluluktaki geleceklere, bazen yaşanmış veya yaşanamamış mutluluklara. bazen bunların resmini çizmeye, bazen bunların üstünü çizmeye. çoğu kere tüm umutları ezmek adına giyilen çizmeye. Toplum ve birey adına ele alınan kalem ya da giyecek anlamında. Anlamını nereye çekersen çek, düşündürücü, etkileyiciydi. Yüreğine sağlık. 10 puan, ant.
Mustafa hocam yaralarımızı deşmeye devam ediyor...İyi de ediyor...:) Evet, gerçekten umut ile kuşku arasına sıkışmışız. Ne kadar gökyüzüne uzanmaya çalışsak, kısaldığımızı anlıyor, ne kadar üzerimize inse, kuşkulanıyoruz. Çarpık bir tabloyla karşı karşıyayız. Ve çizilenler, isteğimiz dışında bizleri bir yerlere, hatta çıkmaz sokaklara itmektedir...
Burada sorulması gereken, kimin kalemi kimin elinde olduğudur. Oysa bilinmeli ki, taşıma suyla değirmen dönmez.
Anlam dolu, yine muhteşem bir şiirdi. Değerli kalemi kutlarım...sevgi ve saygıyla...++
kaybetmenin acısını ne güzel işlemişsiniz. Yürekden kutluyorum, elleriniz dert görmesin diyorum.
Saygılarımla ..
Şiir mükemmel. Acıklı anılar ancak bu kadar uygun muhtasar bir karede şiirleşebilir. ’Çizme’ kelimesinin etimolojik değişik anlamları da muvafık olmuş. Kutlarım usta kalemi, selamlarımla.
Şiirsel duyguların usta kalem ile bütünleşmesi olan güzel eserinizi kutluyorum sevgili Zeybek hocam..
Kaleminiz yüreğiniz daim olsun dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
çok nefis bir şiirdi can
Sevgili ZEYBEK HOCAM yine harika bir şiir okumanın hazzını alıyoruz kaleminizden yine ne kadar umutsuzluk varsa üstünü çiziyor umudun hep yaşayacağını aşkın ölmeyeceğini iyi kötü hatıraların bunu hep canlı tutacağını bu güzel şiirinizle bir daha görüyoruz var olun hocam en derin saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 85 tane yorum bulunmakta