Cızlavet...cız etmeler...

.

yağmur anlattı;

küçüktüler
akıllarında öğrenmek varken
uzun yollar ardınca
suyuma buladım topraklarını
ıslattım saçlarını
bir parça yamalı elbiseleriyle
serçe kadar kaldılar karşımda
gülen yüzleriyle
küfür ediyorlardı
çamurda bıraktıkları
naylon giyeceklerine
cızlavet
hem siyah
hem lacivert

alabros saçları
siparişen düşmüş başlarına
yeni doğmuş kadar
hüzünlü bakıyorlar karşıya
bir umut sanki gözleri
bir sevda
bir kaçının yakasında
kırmızı katlı kurdela

okumaya gidiyoruz /bela

yaman hele kışa vurduğunda
ya bahar ya sonbahar
çıksınlar isterdim karşıma

çıkarlardı
alınlarında memleket türküsü
ve ilk aşklar yanlarında
ayaklarında ilk ayrılıklar

“seviyorum abi
onu görünce içim çoğalıyor
hani karpuz yerken
boğulasım tutuyor
bana bakıp gülmesin ne olur
aşk buysa
neden kimse anlatmıyor”

naz’a;

dişlerin
hastalığımdan önce b’yazdı
bana yakıştı
sonra döküldüler
a’senin ki gibiler
hani gamze nedir bilmezken
sende gördüm ilk ben
sonradan bin alay geçişler

jale’ye

sesin inceydi
benim ki ince kalın
ikimizin ortası
boyum boyundan az uzun
huyun kapris
zekan müflis
öğretmedin resim dersinde
biraz matematiğinden isterim
ya da olmazsa
bilemediğinde dayağını ben yerim
hem alışkın her yerim

ben tembelim…

25 09 2005

.