Çizgiyi Geçme Şiiri - Adnan Uzun

Sanki yangın ortasında kalmış buz adam.
Ne şarkılar güzel ne de yazılan aciz sözler.
Başladı oyun bitene kadar yanıp donamam.
Ne acılar güzel ne de aynada gördüğüm gözler.

Dostlar gitti gelmez, geceler günleri kovalar.
Ömür geçer durmaz, ben değil huzursuz odalar.
Kötülerde üzülür, belki üzüntüden ağlar.
Herkes herkese iyidir, herkesin bir dostu var.

Sorunsuz hayatımız varken rahat duran yok.
Dert olur ve rakı açılır sahte dostumuz çok.
Kandı insan iblise, yanmadan önce kandı.
Huzur olduğunda fark etmez açsın ya da tok.

Ben yazdım, ben yaptım, ben olmasaydım,
Başlar kibir ve siyah boyaya fırça dayanır.
Bilmediklerimi bilenlere vaktinde sorsaydım.
Ah şu insanın kalbi ne çabuk bulanır.

Söyleme geleni nefisten göğsünü daraltma.
Yağmur iste gönülden, yeşilini sarartma.
Çok şükür de dilim, bu günüde aratma.
Dur saatim! Beni telaşa katma.

Duygu ve düşüncem bugün insanlardan yana.
Kurallar kesin ve açık bu yolda sana, bana.
Kaçsan uzaya, çıksan aya ölümü atlatamazsın.
Tarlanı malını cennet için satamazsın.

Gün geçer hep sela, ben şükür selametim.
Gün biter, gece biter, gelir benim kıyametim.
Aç gözünü kurtar kendini kör Ahmet'im.
Aç kapağı yazar kitapta senin kerametin.