Çizgisiz Ufuklar

Uzanmıştım saklı kaldığım mahzende şehrin ıssızlığına dolarcasına
Yalvarıyordum gözlerimin içinde ki renksizliklere görün diye
Israr edercesine gülümsüyordum gamzeli gamzeli etrafımda olanlara
Titrer gibi bir hal almıştım uykusuzdum tutuklu kalmış geçmişime

İliklerim varolmayı özlemişti nedensizce bakınıyordu safcana
Sonra fikrim gelmişti sokaklar beni bekliyordu kimsesizce
Bir gariplik sezinlemiştim içerimde ta buramda var olmayana doğru
Etkilenmiştim rüzgarların hışırdayan hışımsızlığına gülümsüyordum

Kim bilebilirdi ki mağrur duruşun dik duruş olduğunu mağaralarda
Okyonus olurlar insanlar derdi hakkı dost olan gülümseyişiyle
Sonra ben kimliksiz idim cananın gül dudaklarının içindeki kımıltıda
Hatırlardım sınırsız sohbetleri özlerdim sonra erircesine susardım

Bu işte vakur bakışın içinde gizem dercesine bir hava yaşatırdım kendime
Uyanırdım uykusuz kalırdım ihanet noktasının işaret ettiği fikirsizliklere
Ressam edasında tuval çizerdim bir bilmece olmasın hayat dercesine
Sizmiydiniz ki beni gören demezdim gülümserdim çizgisiz ufuklarıma