Çizgisiz Sensizlik Şiiri - Ceylan Kızılkan

Çığlıklarımla büyüttüğüm bir çocuktun
Büyüdükçe sessizleştin
En büyük yuvan oldu yalnızlık
Çizgisizce büyüdü bu sensizlik

Kendimde sana hasrettim
En çok sabahın beşinde özlediğim
Bilmem kaç asırdır yaşıyor bu yalnızlık
Bende ki bu çizgisiz sensizlik

Mozart'ın çığlıkları gibiydi sanrıların
Bu duygusuz kulak çırpışların
Kim bilir kaç rahimde büyüdü bu sensizlik
Bu bendeki sensiz sessizlik

Yalvardığın anne merhametiydi isyanım
Soluksuz kestiğim çiçeğim
Böyle yalnız büyüdü çizgisiz sensizlik
Gelişine saklı içimdeki tüm sessizlik

Seversin diye sakladığım nergizleri
Azraile koklattım ilk geceleri
Parmak uçlarıma kadar geçen sensizlik
Bu bende ki zifiri sonsuz sessizlik

İnsan en çok kendine yalnızmış ve
İnsan büyürmüş kendi yalnız sessizliğinde ....