Çizgili Film Şiiri - Nevin Akbulut

Sen gelmeyince
Çok özleniyorsun
Mesela; içimdeki çizgi filmden bir kız çıkıyor
Tüm kötüleri öldüren güçlü kahraman
Silahını göğsüne yakın yerinde tutuyor
Ama ona rağmen özlüyor
Silah sevgili değildi, olamazdı
Özlemi dindiremezdi
Kalbin dışarı çıkmasını engelleyemezdi hiçbir parmaklık

Çizgi filmdeki kız ağlıyordu
Gözleri dolu, hani şu herkesin kırılıp geçtiği sahne var ya
İşte o şekilde, ben geçemiyordum o sahnenin önünden bile
Kocamandı gözleri, beyazından çok siyahı vardı
Yere baktığı için biraz da tüm gözünü kaplıyordu bu süyahlık

Seni özleyince böyle oluyordu işte

İçimin çizgileri daha belirgin
Gözlerim doluyordu kocaman
Sağanak şeklinde bir özlem başlıyordu uzaktan uzağa

Bir film çeviriyordum içimden
En çizgileri belirgin olanından
Filmin sonunda makyajın akması da vardı
Karşına çıkmak için verilen tüm uğraşın boşa çıkması da

Kaldık işte filmin sonunda sokakta
Yüreğimle ben

Ama kime, neyi anlatacağız
Çizgiden yaratılmışız ve hiçbir filme de sığamamışız
Üstelik karnımız aç, sırtımız açık
Yüreğimiz anlaşılmaz, dilimiz lâl

Haydi!

Gitmeli bu şiirden de
İnsanlık karanlıkta, okunmuyor şiirler
Işıktan daha fazlası gerek artık aydınlanmak için

Alt tarafı bir çizgi kahramanıyım ben
Kahramanlık taslarken çizgilerimin dışına çıkamadım
Çıkmayı beceremedim

Halbuki hayal etseydi birisi beni
O zaman gerçekleşirdim
Belki bir filme konuk olur, bir hikaye de can bulurdum
Dedim ya;

Çizgiyim ben sadece
Silinmeyi bekleyen dünya üzerinde

Noktadan az daha fazlası gerek bir şey olmak için
Öyle durduğun yerde durmakla da olmuyor
Çıkıp dolaşmalı hayalde de olsa

Ama ben çizgiyim
Ne yapabilirim ki başka

(On Nisan İki Bin On Üç 19 30)