Çizgiler Üstü Şiiri - Ercan Keskin

Bir mum gibi eriyen ömrün aheste titrek
Işıkları altında seni hayal ederim.
Kaotik esintilerle yalpalar delimsirek
Alevler bir o yana bir bu yana....beklerim!

Görmediğim yüzün ki düşlerde sakladığım,
Ona anlam kattığım ,nurdan çelenk içinde;
Süsünü ferasetten takıp takıştırdığım
Esere ,son halini verdim şekil /zeminde.

İçimde bir coşku var ,yıllar sonra ilk defa;
Çok sevdiğim biri gelecekmiş gibi.
Onu kaybetmiş gibi göremeden son defa,
Karlı dağların ardından beklediğim biri.

İnsanoğlu :çizgiler üstü bir yaratıkmış.
Ne fizyoji ,ne de psikoloji değil;
Ruhunu dolduran :bilinç yüklü farkındalıkmış,
Yaşam deneyimi ile yöneldiği her meyil.

Kendine yapılmasını istemediğini,
Sakın başkasına yapma.İşte düstur bu!
Kimseler duymasın yaptığın iyiliğini.
Bu hasletler doldurur içindeki boşluğu...

İşte o zaman zarafet anlam kazanır,
Tinsel güzellik tende görece mana bulur.
Yanılsama denen şey dayanılmaz hal alır;
Harlı düşlerde sevgi ,aşk olur ,sevda olur.

İçimde bir coşku var ,yıllar sonra ilk defa;
Çok sevdiğim biri gelecekmiş gibi,
Onu kaybetmiş gibi göremeden son defa,
Karlı dağların ardından beklediğim biri...