Çizgiler Şiiri - Harun Doğruyol

ÇİZGİLER
Işık sızmazdı saçlarımdan
Çiçeklerden söker alırdım renkleri
Adımı duyunca irkilirdi yapraklar
Ben hüzünlendim mi
Kirpiklerime saklanırdı yağmur
Ben öfkelendim mi
Günlerin sırası bozulurdu
Kaslarım sokaklara açılırdı
Avcumda güneş parçaları
Geceyle öpüşmeden uyumazdım
Bakmadan görürdüm sevdiğimi
Ne büyük zahmetti susmak
Şimdi konuşmak bile acı
Aynı anlama geliyor sıfatlar
Noktalar ağır, virgüller aksak
Küçülterek yaşıyorum heyecanlarımı
Soldukça derinleşiyor çizgilerim