Çizgiler Şiiri - Murat Nail Güney

Bütün suç çizgilerde galiba,
Çizgiler derin, çizgiler uzun,
Çizgiler suçlusu tatlı uykumuzun.
Hayaller çiziyor fikrim bulutlar kadar yüksek
Bulutlar kadar yoğun düşlerimin buğusu,
Leylekler alsın götürsün hasretleri
Bir sen kal içimde, özlemimin beyaz kuğusu…

Çizgiler yorgun, çizgiler sarhoş, çizgiler kırık,
Çizgiler gibi yarım kalır bazen
Adını anarken içimdeki hıçkırık…
Karabasanlar gibi geçti içimden hüzün,
Gündüzlerim şahit oldu ufkumdaki yasa
Gecelerim buz gibi olsa da ne gam, ne tasa.
Çizgilerim de isyan edecek ya,
Ah şu ünlemler olmasa…

Aldığımdan fazlasını verdim çizgilere
Yaşadım sayacağım ya, düşseler yere
Düşseler alnımdan, kırılsalar buz misali
Ne olacak bu sefil çizgilerin hali?
Sormadım hiçbir neden, sormadım size
Kim çizdi peş peşe sizi kaderimize,
Kim yonttu da feleğin kalemini böyle ince
Yer ettiniz alnımda fay hattı derinliğince…

En güzel günlerimi anlatırsa da
Ödenmiş bedellerin hatırası çoğu,
Gülüşlerim batı, gözyaşlarım doğu…
Kuzeyden Güney’e ilerliyor gün be gün
Alnımdaki çizgilerde saklı her güldüğün,
Her hasretin saklanır birinin ardında.
Her aşk bir başka kıvrım, bir başka uçta
Hayat dediğimiz de bir çizgi sonuçta.
Ne başı bellidir, ne ortası, ne sonu
Sen bir de yaşayana sor onu…

Sınırlar sırlarla dolu, sırlar acılarla
Kral da olsan fark etmez, köle de,
Herkesin er geç ortak kaderidir çizgiler,
Bilinmez gerçek sır, kim çizer, kim siler.
Sadece boyun eğmek, tek seçenek bu hatta
Kim zafer kazanmış ki bu belirsiz cihatta.
Kim örtmüş ki üzerine görünmez perde,
Akıbet geçer zaman, gelir vakit
Gene zaman derman olur bu derde…
Ne ben sevdim doydum aşka, ne de sen
Bir gençliğim oldu doyamadığım, bi de sen.
Zaman olur soruları severdin, bazen de sorunları
Sıkılınca mutluluktan, yağmur sayar sevgimi kaçardın,
Gözlerimi yumardım sensiz güneşe,
Gecelerime güneş olur açardın.
Yine de birbirimizden kopamazdık,
Suçlu olsa da çizgiler,
Bu öyküyü biz yazdık…

Şimdi tam şurada, şu mevsimin tam şurasında
Kaygılarla, tasalarla davet ettik hüznü,
Bütün dertleri, peş peşe çağırdık.
Göremedik efsunlu sevdaların ışığını,
Görüyorken, duyuyorken sağırdık.
Yetmiyordu yaşananlar hayallerimize,
Neden yol göstermemişti çizgiler bize?
Hangi günahın bedelini ödedik peşin,
Hangi ihanet, sevgiden önce vardı?
Oysa yüreğimize bir tek sevda sığardı…

Gün mü erken ağardı saçımızdan,
Çizgiler mi zamandan ağır
Zaman denilen şey de mi çizgilerde saklı,
Düşünmek bile eziyet be gülüm
Karışıyor insanın aklı…
İnsan dediğin bir parça kan pıhtısı,
Biraz et, biraz kemik, bir de yürek midir?
Yoksa bütün mesele çizgilerde yürümek midir?
Taşımaz mı gönül yükünü de çizgiler
Sığmaz mı arasına bir varmış, bir yokmuş,
Hangi yüreğe mutluluk yasak,
Hangisine çokmuş?

Kısır vuslatlar hangi ay ışığına gebe,
Hangi yakamozun eceli hangi gece?
Kumsallar da, çizgi çizer denizin koynuna,
Denizlerse ufukta güneşle buluşur
Güneşin ışıklarıdır ateşten oklar,
Her çizgisi içinde bin kudret saklar.
Hayatımız sürer gider gizemli yolculuğa,
Tıkırdayan tekerlekler, uzayan basamaklar.
Her şafakta yeni doğan hayatın tiz sesi,
Aslında çizgilerin de
Yok, bizden başka kimsesi…

Murat Nail Güney İstanbul
6 Mayıs 2011 saat: 22.55