Çizgi Şiiri - Gökhan Durgut

Adını sorduğum yerde unuttum yüzünü
suskun dudaklarımdan devşir özünü
bakma yüzüme gözlerime çizgilerime
içimde bin yılın eskitemediği nemli hüznü
sen yenileyemezsin...
sen beni bu asra sindiremezsin
ben alaturka hüznümü
bir fahişenin koynunda unutmak
için saklamadım bunca zaman...
sanmam ki bunca zaman,yenik değil yarına..
sanmam ki ölüm şehvetini benimle katıştırsın
yüzeyinden sıkılmamak için ne yapmalı
yalanlarına inanmak için yeni bahaneleri nereden bulmalı
kime sormalı zayıf duyguların yoğun boşluğunu..
işte orda duruyor mutluluk
uzansam ellerime yapışacak gibi
ama kalsın orda
mutluluk bana pek yakışmıyor
üzerimde emanet duruyor
epey yorgun hayallerim
böylesi daha iyi hüznüm benimle kal
güvenim sarıl bana
hiç bırakmamak uğruna...