Çizgi... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

~|

Kirpiğinin boyu belki
Siyahlığından gerilmiş yay
Bakış gözünden gözüme
Dur durak

İlmek ilmek
Tığ ucundan
Göz nuru dökmek
Nakışlamak içi
Eğri zamanda

Gövdesine el yasladığım ağaç
Türküler söyletiyor bana
Parmaklarım dokundukça
Kara düzen
Şelpe
Dinle dur kaçma

Siyahsa karanlıkta
Gündüz yine aynı hava
Geçsen bir yana ihlal
Üstüne basmadan zıpla
Çıkma dışına
Kazayla anlaşma
Kana karışma
Yürek
Eğrileriyle bağlı bu cana
Sen yalan de
Beni katma

| ayran kaplarından iki çocuğun konuşması |*

- sesimi duyuyor musun !
- aa evet, ne güzel
- şaşırdın mı!
- evet çok, nereden öğrendin bunu?
- bir dergiden okudum
- duymadım!
- dergidennnn dedim
- bağırmasan,duyuyorum
- peki özür..şey diyecektim!
- ne!
- seni seviyorum...
- ney!
- seni seviyorummmmm, duydun mu! ! !
- hı hı
- kızardın!
- hı hı
- bir şey söylemeyecek misin!
- sonra söylerim telefonda, burada çok yakındasın da
- peki
- gidiyor musun
- evet
- gitme sen, sen yoksan kimle konusurum ben

uzadıkça
konuşulmasa da
sesin bakışınla anla
uzak değil mesafeler
düşlerim de gizliler

yürür ayaklarım
aklımın içinde
düz çizgide
eğrilsem düşerim
kıl köprüde

- çizgi içe kırılır çöküş elde kaleme -

mahremiyet bırakmadınız
o yüzden
gizli öleceğim bu yolda
isim yazmayın mezar taşıma
yalnız değilimdir
ölüm kuşanmışım alnıma
kuşluğuma su koyun
suyuma dua hep ona

o insana

günler çerezdir
gevrer iç’imde
çizgide
ip ince

27 11 2004 “ Adamına sevdalar “

~|