Çizgi Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

ÇİZGİ
Bir sahil, bir Leyla, bir akşam.
Kalemimin simyasına işlenen bir amansız gam.
Kapansa gözler, hayalinle aydınlanır her yer;
Açılsa heveslere bulanıp birer birer,
Goncasını gösterir bir gül.
Sahil kızıl, Leyla kızıl, akşam kızıl.
Denizin dalgasına kapılmış gönül,
Kalbi olan buna nasıl dayansın nasıl.

Omuzlarda bir narin uyku,
En gerçek rüyasını görüyor belki.
Belki kirpiklerde kartpostallık birkaç çiy,
Hepsinden içli olan belki o şarkı.
Sanma hayat bileşenlere mahkum!
Hayat; ayrışımların hesaplanmamış artığı.
Tahlili yok uykuların,
Yok tabiri rüyaların.
Her şey varla yok arasında,
Çırpınışıdır aşıkların.

Şimdi krizantemlerden kopup gelen
En acı ben, en bedbin ben;
Ama yine de
En diri ben.
Halbuki hep yarımım, hep karışık;
Deliolduğu kadar karmaşık.
Ne tam vuslat, ne tam ayrılık.
Gözlerini süslerken bir yakut,
Ne tam çare, ne tam umut.
Bilir ki yer gök
Ben; tam bir aşık…

Bir çizgi uzun, kavisli.
Çizgisi çizilmiş ezelden beri.
Git ve gel; bak ve öl!
Öl ve diril; diril ve çözül!
Cennet, cehennem; ateş ve kevser:
Dallarda alev,
Dallarda huzur eser.
Yanındayım hüznün, hüznün benim yanımda;
Yokluğunu tattıkça faniler diyarında.
Baki olan varlığı giyeceğim;
Hep aşkla büyüyüp
Hep aşkla öleceğim.
YUSUFGÖKBAKAN