Çizdiğim Resmim Şiiri - Mustafa Karadağ

Bir resmim olmalı,
Uçurumun kenarında olmalıyım o resimde,
Hava karanlık olmalı ve puslu,
Bulutların arkasından kendini göstermeli dolunay,
Işığıyla kaybettiğim sevdamı aramalıyım bir zaman,
Sessizce mırıldanmalıyım hayata uçurumun kenarından,
Ve o resimde rüzgar esmeli her zaman
Kaybolmuş sevgilinin saçlarından
Baharı getirmeli bana.
Ve o rüzgar okşamalı saçlarımı, bir yetim severcesine,
Tek kelime çıkmalı dudaklarımdan,
“Nerdesin? ”
Hayat durmalı işte o an,
Ve yankılanmalı o kelime sisler içinde,

O resimde
Çaresizlik olmamalı bedenimde,
Bir kıvılcım olmalı yüreğimde,
Bir ümit.
Her ne kadar karanlık olsa da yaşamım,
Baharlarımda yaşatmalıyım düşlerimi,
Her ne kadar umursamaz ve katı gözüksem de o resimde
İçimdeki çocuğu yaşatmalıyım her daim.

Bir sır olmalı sevdam o yerde,
Kışı bitmemiş dağlarımdan almalıyım isyanımı,
Haykırmalıyım sabahı olmayan kör karanlığa,
Ve o resimde ay şahit olmalı sevgime,
Tebessüm olmalı yarı hatırladıkça yüzümde,
Ama yere bakmamalı gözlerim,
Başım her zaman dik olmalı,
Göz yaşlarım düşerken
Balyoz gibi vurmalı toprağın bağrına damlalar.
Ve sonsuza kadar beklemeliyim öylece
Gelmeyecek olsa da sevilen o resimde…