Çiyler Düşerken... Şiiri - Fikret Turhan

Şimdilerde...
Bahar güneşleri
Çimenlerin üzerinde...
Yeşil...yeşil parlıyordu...
Yakınlarda...
Toprak da kokacaktı
Biliyordum...
Onun için de...
Baharın çiylerini...
Çok...ama çok...
Seviyordum....

Güz günleri geldiğinde...
Çimenlerin üzerine..
Kırağılar düşecekti..
Bekliyordum...
Ondan sonra da...
Topraklar donacaktı...
Biliyordum...
Onun için...
Güz günlerini de...
Güz kırağılarını da..
Güz güllerini de...
Sevemiyordum...
Asla...

Zira...
1980'in...
24 Kasımından beri..
O donuk kristallerin..
O donmuş toprakların altında
Çiçekçilerin...
En büyük ustası...
Babam yatmakta...

Allah'ın, acıması...bağışlaması...sevgisi...
üzerinde olsun...