Her soluğumda kederimdir yokluğun
Her nefes dağ yalnızlığı bir özlemin sancısı.
Yokluğunun tam merkezindeyim.
Ey kutsal duyguların timsali,
Yüzümüzün astarı yok ne diyeyim.
Yol sen de , yoldaş sensin.
Yitip gitmenin hüzününü içimize ekip gülüşlerinle suladın.
Şimdi tüm yüzsüzler adının yankısında boğularak kaçıyor.
İnancında dirilttin körpe çocukları.
Adın her anıldığında sızlar yüreğim
Bir o kadar sarılırım kavgaya, yaşama bağlanırım.
Gülüşün Ahmedê Xanî’in kaleminde bitmeyen mürekkep.
Mem’ in sevdası, Zîn’in umudu.
Sen ey güneşin yoldaşı,
Tarih kaleminde yazılır, dilinde söylenir.
El kabza da dipçik omuzda parmak tetikte.
Dağlarımın puslu tepelerinde sen yankılanırsın.
Sen titrek yüreklerde umut, buğulanan gözlerde tomurcuk.
Sen ki yarının çocuklarına Hêvî.
Sen ki Çiyager Hêvî...
17/06/2019 Atina
Kayıt Tarihi : 17.6.2019 22:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!