Çiy Gibi Düşersin Tenime

çiy gibi düşersin anılarıma
kuşluk vakitlerinde
kumrular çatılarda sevişir
yiter yasemin kokulu öğlenler özleminde
koyu gölgelere sığınsa da suskunluğum
isyan kesilirim

çiy gibi düşersin yüreğime
gün batımlarında
göl kıyısına bir çınar kondururum
hüznü sağar güneşin son deminden
yoksulluğumu paylaşır... acılarımı...
çoğalır gönenirim

çiy gibi düşersin tenime
sabaha karşılarda
tenimi sorgular tenin
yaşanmamış hazlar harmanlanır
tütsü kokan çarşaflarda
yapraklarında oğul veririm

çiy gibi düşersin gözlerime
yokluklarında
savdana mı bilenirim