Çivisini Kaybetmiş Bu Köhne Dünyada

Silinse hayatımdaki çizgiler
Karıncalansa tüm yaşadıklarım
Sen kalırsın hayatımda berrak ve tek çizgi
Çam ağacının kazınmış gövdesinden
Adın düşer kalbimin bir yarısına
İçinde barındırdığı çam kokularıyla

Aklıma sen düşünce akşam üstleri
Sımsıkı köküne sarılmış şeftali
Kokusunu yollar yükleyip
Akşam yelinin çıplak sırtına
İçimi gıcıklar teninin yumuşaklığını
Sürünmüş bu tatlı koku

Koşup sana gelmek isterim
Gelip düşüncelerine sarılmak
Ama uyuyorsundur şimdi
Uyurken seni seyretmek isterim
Gözlerini açtığında bakışlarından dökülenleri

Bakışlarının sıcağı damlardı
Gözlerinin yeşiline tutsak kalbime
Eriyen güneşin yansımalarına karışırdı
Yüzünden dökülen mutluluk meltemi

Yeniden koysaydın başını omzuma
Bir bebeğin beyaz masumiyetiyle
Mutluluktan uçan insanı olurdum
Çivisini kaybetmiş bu köhne dünyada.