Çivili Tacım Şiiri - Mehmet Nacar

Sevgiyle uzanıp tuttuğum güller,
Elimde kapanmaz yaralar açtı.
Yar diye bağrıma bastığım eller,
Gönlümün sırrını toplayıp kaçtı.

Koruna kapıldım, boşuna yandım.
Sonuncu meleği sevdalım sandım,
Ettiğim tövbeler, yeminim, andım,
Umut kuşlarının sırtında uçtu.

Saçları kelepçe, gözleri silah,
Vurulan yüreğim bulmadı felah.
Alnıma kaderi yazarken Allah,
Şansıma listeden mecnunluk seçti.

Dünya mı yıkıldı, ben mi bunadım?
Divane aklımı yarda sınadım.
Sevda yollarında kader denedim.
Gönüle koşmanın zamanı geçti.

Zehirli yılandır, dinmeyen sızım,
Zehrini içerek mutlandı özüm.
Sevgimin bağında hasretler üzüm.
Ömrümü yalanın tırpanı biçti.

Pek usta hırsızmış kalbimi çalan,
Gözleri büyülü, sevdası yalan,
Padişah tahtından başımda kalan,
Hasret madeninden çivili taçtı.