Kalıcı değil hiç bir mevsim,
Kanımızı üşüten kış
Yakıcı güneş;
hayat acıları, mutluluklar.
Döngü yaklaştı yine:
hafızalarda yıprandıran anıların üzeri çizilirken,
Yen’i bir sayfadır
baharla birlikte açılan.
Paslı çivileri söküp atmalı,
gönül duvarından:
En değerli tablomuz;
onda asılı olsa bile.
Tablonun ağırlığımıdır,
çivileri böyle aşındıran!
Yoksa!
kıymet vererek seyredişimizi
bize çok gören çivilermidir
yerlerinden oynayan!
Her seyredişte;
tabloyu biraz yana döndürerek;
kendilerini ordan söktürmeye çabalayan.
7:50 15.03.2017
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 15.3.2017 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!