Çivi Çiviyi Sökmüyor

Özgürdü yüreği bir kuş kadar
Kendini mahkum ettiği hayal hücresinde
Ve hazırdı kendince uçmaya
Aldığı yaraları unutmaktı niyeti
Takıldı bir gölgenin peşine
Sanaldı serüveni
Sürükleniverdi birden bire benliği
Sevilmeye aç gönlünün korkuları kalmamıştı
olduğu değil olmak istediği gibiydi
Ve sevildi
Seviniverdi
Yanılmıştı farkında bile değildi
Sanal bir sevdayı gerçek sanıp düştü peşine
Gittiği yere kadar demedi sonsuza dek dercesine sevdi
Hayal dünyasının perdelerini açtı yüreciği
Kırılgandı masumdu örselenmeye hazırdı
Olanlar oldu aldanmıştı yanılmıştı
Yinede durmadı bunu oyuna alışmıştı
Her saydam sandığı cam ın bir karanlık olduğunu anlamıştı anlamasına ya
Bulduğu her gülüş gerçek sanırcasına sarıldığı daldı
Her dal bir gün kopup gitti o ise olduğu değil
olmak istediği gibi görünmeyi seçti
Yinede yanılmaya meyilliydi bile bile gönüllüydü
O yine kendi kendine kala kaldı yalnız yaralı yüreğiyle
Ve bir gün dönüp bana dediği şuydu
Çivi çiviyi söker be Firari
Oysa bilmediği şey bilip de bilmezden geldiği idi
Çivi çiviyi sökmüyordu
Aksine aynı yerden kaçtıkça yarayı daha da derinleştiriyordu
Bunu oda çok iyi biliyordu
Yinede bu oyunu oynuyordu

(Ozan Firari)Z,Eylem Yıldırım/FirariDeliMavi/05/06/2012/İzmir