Çivi çiviyi sökmez sevgilim

seven sevdiğin süslemekten hiç yorulmaz
öğrenemeden gittiğin tek gerçek bu!
biraz daha kalsaydın anlardın.
evet gözleri kan dillim
gözlerine bakınca ben dünyayı terk eden idim.
şimdi düşün katlanamadığın bir yerde
ulu orta yitirildim.
sana ikinci ve üçüncü şahıs gibi seslenmeyi
gel de bir gün benden sor!
gözümden gör!
sesimden duy!
kulağımdan işit!
etimden hisset!
belki anlaya bilirsin.
senden sonra nemi oldu
önceleri gözü karaydım ya
şimdi katran kara oldum
daha değişmez
daha belirtici
daha netleştim.
düşün artık iki yıl sonrasının planını bile yaptım.
bak bir gidiş kaç çatlağın derinleşmesine sebep oldu
şimdilerde bir tuhaf değil hep tuhafım.
yıkılırdım sanıyordum
yanıldım
seni bir başka gözde unutmayı hiç düşünmedim.
çünkü aradığımı bulmuştum
adına kavuşmuştum
başkaları ancak mide ağrısı olurdu
kendimi de kandırmanın hiç alemi yoktu.
çivi çiviyi sökmez sevgilim!
aksine daha derinlere iter
sen bende zaten son da idin
ve daha ötesi yoktu diye yapmadım.
sen bende var iken başka bir s/öze bakmak!
inandığım şeyler arasında işte en çok ta buna müslüman ım
kendimi kandırmamın hiç alemi yoktu
bu yüzden yapmadım
şimdi sen bende misin diye bir soru yöneltiyorum kendime
uzun uzun ellerime bakıyorum .
koca bir suskunluk sun sadece
bir sadece nasıl acıtır bilmiyorsun.
ellerimde olmadığın
bende olmadığın anlamına gelmiyormuş.
bunu yeni yeni anlamıyorum.
sen daha gitmeden bunu biliyordum.
aşk bu sefer yanlış mecnuna çarptı sanırım
yeni yüzyıllar gibi yılmıyorum..
yanılamıyorum..