Civcivler, Kırbaçlar ve Kahramanlar

bir adam çıktı kürsüye ve şöyle seslendi:

savaş ilk günden beri var olan ölümsüz bir gerçektir
tek ihtiyacım olan şeyin bu iki hece olduğunu çok iyi biliyordum
insanlık tarihinde hep aynı senaryo oynanır aslında
mahallenin kabadayısı mahalleye daha yeni gelen adama omuz atar
kendisi sendeler ama adam yere yığılır
kabadayı sırtındaki paltoyu yamağına verir adamı bir güzel haşlar
nasıl olur da omuz atarsın
adamın laf anlatacak vakti bile yoktur
etraftan ona şahitlik edecek de çıkmaz
zira ADALET korkunun kırbaç darbeleri ile inlemektedir

korku en büyük silahtır
o kral, o yargıç, o casus, o efendi, o terörist olduğu sürece
hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır
korku ile efendi kölesini dizginler
korku ile çoban koyunlarını istediği gibi güder
korku ile düşmana karşı zavallılar himaye edilir

dünya siyaseti işte bir kabadayının taktiğinden farksızdır temelde
kendine karşı bir güç inşa edersin
onu bir kırbaç gibi kullanırsın
kırbacın adını bazen El-Kaide, PKK, Hizbullah
bazen ise Kapitalizm, Emperyalizm, Liberalizm, Komünizm koyarsın
karşılıklı güçler çatışacak
ve huzur isteyenler kendilerine güçlü liderler arayacaklardır
büyük komutanlara marşlar yazacaklardır
kırbacı elinde bulunduranlar şimdi babacan varlıklardır
gelin güzel civcivlerim
gelin sizi bir kutunun içine koyacağım ki
ne kediler, ne köpekler, ne çakallar, ne kurtlar
ne de tilkiler size zarar veremeyecekler

civcivlerin köleliği ve mahkumiyeti
kendi iradeleri ile kabullenmeleri işte böyle başlar
güvenli bir hapishane tehlikeli bir özgürlükten daha çekici gelir
hele bir de güzel oyuncaklar tutuşturulmuşsa avuçlarına
herkes içten içe aynı soruyu soruyordur oysa
ama kimse kral çıplak deme cesaretini gösteremiyordur
kırbacı kafasına yiyeceğini çok iyi biliyordu çünkü
çünkü o kahramanlara muhtaçtır
oysa çok iyi bilir ancak zavallılar kahramanlara açtır...

bir adam çıktı kürsüye işte böyle seslendi
ama kimseler duymadı
onlara duymamak, konuşmamak öğretilmişti
statlara dolup bir topun peşinde koşmaları
ya da koşanları alkışlamaları
onlar için haykırmaları
bir televizyonun karşısına geçip
çekirdek çıtlamaları
ya da bir kadına veya bir erkeğe sarılıp
uyumaları öğretilmişti
onlar için düşünecek kahramanları vardı
içte ve dıştaki tehlikelerden onları koruyacaklardı
rahatça uyumak için onlara muhtaçlardı
her gün aynı sloganı haykırırlardı
yaşasın askerlerimiz, yaşasın takımımız, yaşasın kralımız
yaşasın partimiz, yaşasın popstarımız, yaşasın aşkımız…

20.Vıı.09

İsa Yılmaz