Civciv Cenneti Şiiri - Gürkan Kaya

Çocuktum
Bir Civcivim Vardı
Her Gece
Onunla Yatar
Her Sabah
Onunla Kalkardım
Her Gün
Onunla
Oyunlar Oynardım
Bir Gün Oynamak İstedim
Oynamak Bile İstemedi Benimle
Hareket Bile Etmedi
Aldım Anneme Götürdüm
Ölmüş Dedi
Ben Tekrar
Ne Olmuş Dedim
Annem Tekrar Ölmüş Dedi
O gün Anladım
Ölünce Civcivlerin
İnsanlarla
Oyun Oynamadıklarını
O Gün Anladım
Civciv Ölümünü
Götürdük
Ayçiçeği Ormanımıza
Biz Üç Kardeş
Güzel Bir Mezar Yaptık
Kibrit Kutusundan
İçine Gömdük
Her Gün İçini Açar
Civcivimi Çıkartır
Bakardım
Bugün Nasıl Diye
Belki Bizimle
Tekrar Oynar Diye
Yine Oynamadı
Sonra Annem Gördü
Eğer Onunla Oynarsanız
O mutsuz Olur Rahat Etmez
Sakın Bir Daha Mezarını Açıp
Onu Rahatsız Etmeyin Yoksa
Civciv Cennetine Gidemez
Dedi Biz Üç Kardeşe
Biz De Bir Daha Oynamadık
Ölmüş Civcivimizle
Anladık Çocukluk Aklımızla
Civcivimizin Bizimle
Oyun Oynamak İstemediğini
Acı Bir Buruklukla