Esmerim Şiiri - Kara Osman Nalbant

Bizi aşk denen şey düşürdü dile
Ben dala sarıldım, gazelim yele
Dertliyim derdimi diyemem ele
Aklımı başımdan, alır esmerim

Gözümüz alevde közümüz külde
Sevdanın damlası, sel olur çölde
Turnalardan önce göldedir gölde
Hadi gel deyince, dalar esmerim

Baharda çiğdemler dağları bürür
Dost dostun izine, basarak yürür
Yar bacadan çıkan dumanı görür
Kapımı destursuz çalar esmerim

Cahile sağırım, sözünü duymam
İblis bana uysa, ben ona uymam
Özleyince gelir, günleri saymam
Düşlerimde bende kalır esmerim

Sekmene oturmaz yanıma çöker
Kendisi sökmüşse, kendisi diker
Hiçbir şey saklamaz, içini döker
Yüzüme baktıkça dolar esmerim